Hoe erger het werd, hoe meer ik mijn vermoeidheid ging verstoppen. Waarom? Omdat ik me er voor schaamde. Ik werd voor watje uitgemaakt. En ik ging er nog in geloven ook. ‘Geïnternaliseerd validisme’ noemen ze dat. In dit blog reken ik af met die schaamte. Kijk eens hoe moe ik kan zijn. En heb je daar wat op aan te merken? Schaam je!
Ik sliep slecht en dat hakt er natuurlijk in als je toch al niet veel energie hebt. Op advies van mijn arts zou ik daarom een slaaponderzoek krijgen. Gewoon thuis. Een medewerker van het ziekenhuis stond met een doos vol elektroden bij me voor de deur en even later zag ik er niet uit. Maar het was een metamorfose voor het goede doel. En de slaaptherapeut met wie ik de uitslagen besprak gaf me uiteindelijk een tip die werkte: twee keer per dag een kwartiertje shinen!